Podczas naszego spaceru z pewnością zauważyłeś, że najwięcej mamy tu drzew iglastych. Bór sosnowy jest charakterystyczny dla Lasów Janowskich, rośnie tu niezliczona ilość sosen, ścieżki często są pokryte szyszkami, a w powietrzu unosi się przepiękny zapach sosnowego igliwia i żywicy. Właśnie dzięki lotnym substancjom przebywanie w borze sosnowym jest dobre dla zdrowia. Nie tylko działa leczniczo na układ oddechowy, ale też obniża ciśnienie krwi i uspokaja nerwy – jeśli coś Cię zestresowało, biegnij do boru! Ja często tu przesiaduję, od razu czuję się młodziej!
A wracając jeszcze do sosenek, czy wiesz jak je rozpoznać? W Polsce mamy kilka głównych gatunków drzew iglastych: modrzewie, świerki, jodły i właśnie sosny. Modrzew jest jedynym drzewem, który traci igły na zimę, jesienią pięknie przebarwia się na złoto. Pozostałe drzewa są wiecznie zielone, świerki mają igły rozłożone dookoła gałązki i mocno kłują. Igiełki jodły są na końcach delikatnie zaokrąglone, dzięki czemu nie kłują, a gałązki są płaskie. Igły sosny są najdłuższe ze wszystkich, tworzą pewnego rodzaju miotełki. Sosny rosnące w naszym borze są wysokie, dążą do tego, aby uzyskać jak najwięcej światła, dzięki czemu na poziomie ziemi las jest przejrzysty i niezwykle malowniczy. Może wśród pni uda Ci się dostrzec jelenia lub sarnę? Miałbyś niesamowite szczęście, ale kto wie – a nuż się uda!
Możesz tu również zaobserwować inne rośliny typowe dla boru: sporo jest różnych gatunków mchów, porostów i paproci, między innymi orlicy pospolitej, dawniej nazywanej paparatnikiem. Jest ona dość charakterystyczna: paprociowy liść rośnie na długiej nóżce, tworząc pewnego rodzaju parasol. Nie tak spektakularny jak gunera, ale też na swój sposób ciekawy! Idźmy dalej, wdychajmy las i słuchajmy śpiewu ptaków, już za chwilę dowiemy się o nich nieco więcej!
